طلوع

آسان است پرنده ای بودن
با دو بال بر دوش
به فاصله اراده ای از پرواز
آشیان کردن
من اما به انسان بودن
برگزیده شدم
تا پرواز آرزویم باشد
آسان است نهنگی بودن
با ییلاق و قشلاقی
به وسعت اقیانوس ها
غرق در آزادی خویش
من اما به انسان بودن
برگزیده شدم
تا آزادی ام گاه
به وسعت زندانی باشد
آسان است پروانه ای بودن
زیستن در عادت زیبایی
شناور در رنگ ها
من اما به انسان بودن
برگزیده شدم
تا زیبایی شعبده ام باشد
آری من از میان همه بودن ها
به انسان بودن برگزیده شدم
تا چگونه بودن را برگزینم
( خلیل دولتیار )